Geen druppeltje regen beroerde ons vandaag. Soms waagde de zon er zich zelf door. Normaal is het hier nu 25-30 graden, nu mogen we blij zijn als we 15 halen. We fietsen door Kakheti, de heuvelachtige wijnstreek van Georgie. Georgie is het eerste land waar een inventieve boer in de 4e eeuw voor Chr. de bereidingswijze van wijn heeft ontdekt. En toen zijn dorpsgenoten ook verrukt werden van het resultaat, ontstond een gigantische wijncultuur. Steeds meer druivenplantage verrezen. Eeuwen later kwam een Fransman op het idee zo'n struikje mee te nemen naar huis. Hij woonde in het Rhonedal. En zo is het gekomen.....

We fietsen tussen de wijngaarden door, maar zienslechts ielige struikjes. Het is nogte koud. Wat we wel in volle wasdom tegenkomen zomaar langs de weg: hele geslachtekoeien, varkens en zelfsgeheel van hun huid ontdane koppen vanvarkens. Mooi spierwit. Ook veel vrouwen die supergrote kaasblokken verkopen, nog heel jong, ook wit en vol gaatjes.Onverwacht voor deze tijd van het jaar: aardbeien! Ze liggen ingrote hopen op schalenen Bas laat heel zo'nschaal in een zak glijden. De vrouw lacht en int haar 5 lari (= 2 euro). De aarbeiensmaken verrukkelijk zoet.

We bezoeken een verlaten burcht- daar heb je er hier nogal wat van - en dwalen inhet binnenhof door een woud van distelstruiken en zien daarboven uit steken:'e'en mooie, dappere, vuurrode klaproos, om door ons vertroeteld te worden. Mooi is dat. Een rustigeweg door typisch Georgische bergdorpjes - slingert omhoog naar Signagi. Wat Volendam, Marken en Giethoorn zijn voor Nederland, is Signagi voor Georgie. Voorbeeldig gerenoveerd zijn de patriciershuizen met fijn bewerkt houten balkons met versierde daken over de heel lengte van het huis, een feestelijk plein waar gevolksdanst wordt, grote stenen platen waarop je kunt zien hoe de wijn hier wordt geoogst, bereid, gedronken en aanbeden..

Maar 't pronkstuk van Signagi is zijnstadsmuur. Maar liefst 4,5 km lang met 28 (!)torens en helemaal intact en beloopbaar. Enwat het bijzondere is: hij ligt voor het grootste deel buiten de stad. Je kunt over de stadsmuur heenlopen en dan kijk je over de ronde kantelen neer op eenbreed diep dal, zeker 600 meter lager, en naar de besneeuwde bergen van Adzerbeidjan aan de overkant.Maar je ziet ook dat de muur een diep komdal omsluit vol bomen en slechts hier en daar een huisje. Hoe kan dat nou? Wie bouwt zo'n enorme muur om een grote ruimte niks? De dochter van onze hospita weet het: Koning Irakli II deed datten behoeve van de mensen in alle omringende dorpen en steden, als tijdelijke verblijfplaats in de oorlogen die hier hebben gewoed. Ook soldaten vonden er een veilig onderkomen. Het moet een edel man geweest zijn, die Irakli en natuurlijk is hijvereeuwigd met een fors standbeeld, gezet op een ros en zwaaiend met zijn.... nee geen zwaard, maar een kruis.

Ons avondmaal gebruiken we in een sfeervol restaurantje, boven op een van de 28 torens, of beter gezegd: ertegenaangebouwd, stevig onderstut met schuine palen. Een soort arendsnest maar dan wel met de heerlijkste Georgische gerechten en een goed glas Georgisch bier. Wat is Georgie toch mooi!