We hebben het gehaald! Het eindpunt van onze sponsorfietstocht: de hoogste plaats in de Kaukasus die per fiets bereikbaar is: Gudauri. Er ligt er nog wel een ietsjes hoger - Kazbegi - maar die is door lawinegevaar ook deze week niet bereikbaar. Misschien gaat Bas morgen nog kijken hoever hij kan komen.

We hebben de mooiste dag van deze fietstocht door Georgie echt voor het laatst bewaard. Vandaag overtrof alle vorige: de zon bleef ons de hele dag toelachen, het landschap was subliem en de stemming kreeg iets triomfantelijks. Zelfs Koen en Bas, die wel wat gewend zijn, waren van dit Kaukasische landschap onder de indruk,.

Maar ikzelf, oei oei, wat was het zwaar! De weg was een en al stijgen en dalen. Of beter gezegd: meer stijgen dan dalen. Veel steile stukken, want de bruggen over zijriviertjes waren steeds een heel eind tegen de berg aan gebouwd. Daar zat wel een voordeel aan: steeds bleven Koen en Bas wachten op mij - boven op elke brug, waar het uitzicht het mooiste is. En wat heb ik gedronken! En Marsen gegeten. En aardig wat afgehijgd. Door mijn verkoudheid en door de inspanning moest ik alsmaar hoesten. Het kwam van diep. De verkoudheid was een aardig eindje naar beneden gezakt. De longblaasjes waren zeker niet allemaal 100% actief, vandaag. Ook Koen was nog niet 100% met zijn vervelende darminfectie.

Het allermooiste - maar ook moeilijkste - zat in de staart. Die zwiepte flink omhoog,. Dat wil zeggen: we moesten het mooie dal verlaten en ons tegen een forse berg over 11 haarspeldbochten naar boven hijsen. En om het nog spannender te maken speelde af en toe een speels tegenwindje ons in het gezicht. Maar we hebben het gehaald! Iets verder dan halverwege kon ik niet meer en heb mij en mijn fiets ( o schande, o schaamte) door een auto met Georgiers omhoog laten brengen. Koen en Bas kwamen al fietsend hijgend boven aan, helemaal geen acht meer slaand op de sneeuwbergen die links en rechts van de weg lagen.

En zo bereikte we het guesthouse van Gela Borduli in Gudauri. We zitten hier midden tussen de sneeuw: overal verrijzen de duizenders met besneeuwde toppen en hellingen om ons heen. De hoogste berg is de Kazbeg met 5047 meter! Gela onving ons zeer hartelijk (kwam direct met 3 dikke warme jacks aanzetten) en even hartelijk ontving ons de Djosergroep die hier toevallig ook was neergestreken. De mensen waren zeer geinteresseerd in onze verhalen en ook in het project Avondje Uit, waarvan ik nu al dagenlang de T-shirt draag. Ze vonden het een prachtig initiatief. En zo is de cirkel van deze sponsorfietstocht rond!

Voor Avondje-Uit hebben we deze inspannende en ontspannende fietstocht gemaakt (maar ook voor onszelf, hoor). Ik hoop dat u van mijn verslag op deze website hebben genoten. Ik heb er bijna elke dag een uur of zo aan besteed om het in te brengen. Ook hoop ik dat de lezer, die er nog niet toe gekomen is een sponsorbedrag over te maken, dat nu spoorslags zal gaan doen! (Via girorekening 2779162 van de Algemene Hulpdienst Best onder vermelding van ' Sponsorfietstocht Avondje-Uit'). Voor elk klein of groot bedrag ben ik u bijzonder dankbaar!

Tot ziens in Best!