Vandaag is het effe dimme. Koen en Bas kunnen wel een rustdag gebruiken na de inspannende dag van gisteren. En we troffen het. Een heerlijkzonnetje maakte van Tbilisi een stralende lentedag. Voor het eerst baadden wij ons op een terrasje in de warme zonnestralen. Heerlijk flaneren onder de bomen met lichtgroen bladerdak en langs piepsmalle winkeltjes.

Maar toch weer een apartebelevenis vandaag. Een bezoek aan de dokter was voor Koennamelijk hoogstnoodzakelijk. De eerste dag had hijalbuikkrampen gehad, zo nu en dan. Elke dag werden het er meer en duurden ze langer. Vannacht heeft hij amper geslapen - met een harde buik - en zeven keer het toilet bezocht. Daar moest iets aan worden gedaan, anders konden we de fietstocht verder wel op zijn en onze buik schrijven.

Het vinden van een dokter was nog geen sinecure. Op alle adressen die in de Lonely planet stonden van eerstehulpposten, artsen en hospitaal troffen we nu een grote winkel aan,een afgebroken gebouwof een grote imposante nieuwbouw die nog net niet klaar was. Maar uiteindelijk lukte het ons toch een Medisch Centrum te vinden. Omdat in Georgie nogweinig Engels gesproken wordt, vroegen we onsaf hoe de communicatie met de arts zou verlopen. Ik ging mee en had mijn woordenboekje al opengeslagen bij 'medische zaken'. Maar het zou er heel anders aan toegaan dan wij dachten.

Door de receptioniste werden we gestuurd naar die arts, die het beste Engels sprak en Koen's klachten dus zou kunnen begrijpen en uitleggen wat te doen.Het bleek een chirurg te zijn, die Koen er graagbij wildedoen. Na een vriendelijk welkom moestKoen languit op de bank en werd zijn ingewanden uit en te na betast. De dokternam er alle tijd voor. Zoals voor het hele bezoek. Wel een half uur lang washij met Koen bezig, in perfect Engels.Uitgebreid informeerde hij over de klachten en nog uitgebreider legde hij uit wat hij dacht dat het was (een virale darminfectie), welke medicijnen hij ging voorschrijven, hoe hij die moestinnemen, welk voedsel en welke drank wel en niet goed was (wijn was natuurlijk erg goed! bier absoluut niet).

Ook legde hij uit waar Koen heen moest gaanals de klachten over2 dagen nog niet over waren(een hospitaal voor bacerie-infecties) en wees op de plattegrond aanwaar datwas.De toon was steeds vriendelijk, hij lachte, sprak alseen vader tot zijn zoon, maakte grapjes. Daarna kwam de persoonlijke interesse: wie Koenwas, wat hijin Georgie deed, waar hij heen ging.Dat hijzelf ook vaak naar Gadauri isgegaan. Om te skien, Maar dat hij daar zijn been gebroken had en nu ging duiken in Pulau.Een gedegen consult was naadloos overgegaanin een leuk gesprek vol grappen.Al met al vond Koen dithet uitgebreidste en leuksteconsult dat hij ooit gehad heeft!

Een apotheek was snel gevonden, want - zo had de doktergrinnikend gezegd - drie dingenvind je op elke hoek van de straat in Tbilisi: een restaurant, een bank ($) eneen apotheek.Na de medicijn ingenomen te hebben en een paar sneetjes wit brood met een kopje slappe thee, legde Koen zich op onze kamer te ruste en sliep de slaap der onschuldigen. Met Bas ging ik naar eenkerkentuinwaar uit een 3-metershoog rotsblok water sijpelt. Heilig, geneeskrachtig water, zegt men. Een hele fles daarvan hebben we naast de slapende Koen neergezet.

Koen heeft de reputatie nogal snel te recupereren, dusmorgen zal hij wel weer zo fit zijn als een hoentje! Dankzij de medicijnen en....... het heilige water! (En natuurlijk de kaarsjes die Paula voor ons dagelijks opsteekt. Vooral mee doorgaan, Paula!.)