Koen en Bas zijn er! Met hetzelfde vliegtuig waarmee Geertje om 5 uur 's nachts (2 uur opstaan!) terugvloog naar Amsterdam landdenKoen en Bas om 5 uur 's middags in Tbilisi. Boven het wolkendek hadden ze gevlogen en op Georgiscg gebiedeen reusachtige besneeuwde berg gezien, dieboven de wolken uit priemde. Nee, niet de Ararat van Noach's ark, maar waarschijnlijk de Kazbeg (5047 m), de 3e hoogste berg van Europa. Glimlachend liepende jongens (zo noem ik ze nog steeds) met hun fietsingepakt in dozen tussen de glazen deuren in de aankomsthal mij in de armen. Daar stond het minibusje van Gotsja al om ons op zijn vrije zondagmiddag naar ons adres in Tbilisi te rijden.

Over kinderkopjesstraten - onder platanen door met kleine winkeltjes aan weerszijden - leverde hij ons af bij het hotelletje in een armoedige wijk, maar welmidden in het centrum. Snel bagage in de kamer droppen en direct Tbilisi verkennen. Stappend over open putdeksels komen we iop het centrale plein met de gouden St.Joris met de draak op een 30 meter hoge zuil. Koen en Bas verbazen zich over de mooieGeorgische patriciershuizen, het uitzicht op zoveel kerken met gouden daken, de grote verscheidenheid van architecturenen de beeldengroep van dolle Georgische/Breugheliaanse dansers.

Op het trottoir lopen we tegen een vrouw met 'e'en oog, die ons aanspreekt. Ingebrekkigengels en met veel gebaren vertelt ze over de man die haar deze week verlaten heeft met al het geld en niet zit ze met haar zoontje, die om haar heen drentelt. Toen ikhaar een briefje van 20 lari (ca 8 euro)in de handen drukte, barste ze in tranen uit , vloog meom de nek en kuste ze me. Het zilte nat druppelde over mijn kraag.

In een zijstraatje zien we zowaar een Ierse pub. Een Ierse pub In Georgie? Jazeker. Natuurlijk bestellen we geen Guinees maar het Georgische Katanaki en Argo bier. Tot mijn verrassing zie ik plotseling Thomas, de Oostenrijkse fietser dieik onderweg met Geertje al 2 x tegengekomen was, de ene keer door en door druipend nat en de andere keer helemaal opgedroogd in onshotelletje. En nu was het net terug vaneen rondtour door Azerbeidjan. Tsjakka! Alslangeafstandfietser was hij tot Uzebkistan gekomen en bleek een goede partij voor Bas, die al doorNepal, Pakistan en Thailland heeft gefietst. Tja, bij sommige families zit het in hun bloed....

En laten we nu, op zoek naar een Georgisch restaurant, pardoes tegen een Chinees aanlopen. Een Chinees in Georgie? Jazeker. Met ivoren eetstokjes en porceleinen soeplepels moeten we constateren dat de Chinese kok hier zeker nietonderdoet voor die in Nederland.Ondertussen bespreken we welke route we gaan nemen. En onseindpunt wordt .... zo dicht mogelijk bij de Kazbegi! De berg die Koen en Basvanuit hun vliegtuighadden gezien. O, wat hebben we er zin in!