Heel anders dan de Nederlandse chauffeurs zijn de Georgische. Lees maar eens verder. De onze heet Gotsja en staat voor ons in als een rots in de branding, een licht in de duisternis, een pleaser in optima forma. Klein manneke, flikkerende ogen, zwarte krullende haardos, zwarte stoppelbaard van enkele dagen, stevige haardos op zijn armen, een vertederende glimlach, maar als hij in discussie gaat zo fel als een leeuw. Dan komen zijn Georgische gesprekspartners niet van hem af! Bij de Rozenrevolutie stond hij vooraan. Als hij lacht, slaat zijn stem over en stroomt het bloed naar zijn wangen en neus. Engels spreekt hij op z'n staccato's en soms moet je hem helpen, zoekend naar een woord dat maar niet wil opduiken.

Hij kan onze gedachten lezen, zo lijkt het soms: nog voor we bij een mooi uitzicht 'fotostop' hebben kunnen zeggen, heeft hij al op zijn krachtige remmen getrapt en spatten de steentjes langs de weg in het rond. Heel blij is hij met die stops onderweg, want hij rookt als een ketter, maar niet in zijn auto.Dat kun je gasten niet aandoen. Zoals elke goedgeaarde Georgier drinkt hij zeker 1 liter wijn per dag, maar pas als we in het volgende guesthouse zijn aangekomen. Daar wordt hij ontvangen als ware hij een zoon. E'en keer toeteren is genoeg en de gastvrouw stormt naar buiten. En net zo hartelijk worden ook wij ontvangen.

Gotsja wil alles voor je doen. Overal waar wij naartoe willen rijdt hij ons heen, kloosters hoog op een berg, grottensteden in een bijna vertikale wand uitgehakt, zwavelwaterbronnen, proeverijen bij wijnboerijen, diep weggestopte kluizenaarsgrotten, hij rijdt er ons probleemloos naartoe - het liefst over moeilijke, hobbelende paadjes vol gaten, met grandioze uitzichten op diepe dalen en besneeuwde bergen. E'en kik van ons is al voldoende voor actie.

Het meest verrasend zijn de picknicks die hij onderweg organiseert. De leukste plekjes weet hij te vinden. Daar spreid hij een kleurrijk tafellaken uit, met daarop al het brood, kaas, vlees en zoet dat hij onderweg in piepkleine dorspwinkeltjes langs de weg gekocht heeft. Gisteren zaten we aan een heuse picknicktafel in een bos. En wat voor een tafel. Het hout was al grijs en vol spleten. Op 'e'en hoek moet een forse koe of olifant gezeten hebben, want het blad helde zo flink, dat de spullen er nog net niet afrolden. Heerlijk is dat.

Hij heeft ons ook uitgenodigd bij hem thuis. Trots als een pauw stelde hij zijn vrouw Gatuma voor en zijn zoon en dochtertje. We kregen natuurlijk wijn of koffie, whatever we want, aangeboden. Ik zie dat een Nederlandse chauffeur nog niet doen. Zij waren heel blij met gasten als ons, en dan ook nog uit Hollandia! Als herinnering drukte Khatuma Geertje een klein icoontje in de hand. Die zal ons vast en zeker verder op onze reizen beschermen.

En nu heeft Gotsja zich ook nog op onze Sponsorfietstocht gestort. Hij weet precies: waar de wegen goed of slecht zijn, waar aggrgessieve honden loslopen (heel belangrijk om te weten!), waar de weg tijdelijk afgesloten is, etc. Ik dacht eerst zelf naar overnachtingsplaatsen te moeten zoeken. Maar Gotsja weet adresjes, en..... belt gelijk op of rijdt ernaartoe en belt aan om ons vast eventjes voor te stellen. Hij is onze perfecte organizer en hij dat het allemaal voor nop. Gewoon omdat hij er lol in heeft!

Wij hebben een chauffeur gevraagd die ons zou rondrijden, geen gids, geen organizer, geen onderhoudende reisgenoot. Maar we kregen Gotsja, een rasechte Georgische chauffeur. We kregen een echte vriend!