Bas en vooral Koen staan te popelen om zich bij hun vader John aan te sluiten voor de Sponsorfietstocht. Bij 'Avondje-Uit' denken ze terug aan hun oma die de laatste jaren in Kanidas heeft doorgebracht. En als je dol bent opfietsen in het hooggebergte,zoals zij, dan zit je in Georgie welgoed. Vergelijk hetmet Zwitserland of Oostenrijk maar dan hoger EN lager, De topis op 5047 meter: deKazbeg,de 3e hoogste berg van Europa,en het laagste punt is op 0 meter.Jazeker, hetis de Zwarte Zee, de zee waarover de Grieken - Jason met zijn Argonauten - voeren, op zoek naar het Gulden Vlies. En dat vonden ze in ... Georgie. Wat voor ongelooflijk mooievoorwerpen van goud de Georgiers in de 6e eeuw voor Chr. al maakten,kun je nuzien in het museum in Assen. Toen we in Tbilisi het Nationaal Museum wilden bezoeken, was hetgesloten vanwege herbouw: de halve collectie was verhuisd naar Assen!

In het bergachtige Georgie - met4,5 miljoenmensen in een gebied2 x zo groot als Nederland -zijn er niet zo bijster veel wegen.Voor onze fietstocht hebben we de keus uit twee routes. De ene is landschappelijk super, maar er zijn bijna geenB&B'senhet stikt er - zo hoorde ik van een collegafietser die ik tegenkwam - van joekels van honden dieminutenlang aggresief achter je aan zitten te blaffen.Zeer avontuurlijk! De andere route is zonder blafbeesten en gaat ook nog hoger, naar de Kazbeg, maar dan beland je wel midden in de sneeuw,

Op onze verkennigngstocht voor de 2e route stonden we - omringd door sneeuw - plots voor een wegversprerring. Een sneeuwlawine was de oorzaak. Die had zelfs een auto van de weg meegesleurd het ravijn in, met inzittenden, zo hoorden we van die vrachtwagenchauffeurs. Diestondendaar al een dag en nachtte wachten. Onmiddellijk kregen we een stevig glaasjewodka in de handen geduwd en er werdop z'n Kaukasischgeklonken. Heel gezellig werd het,.

Maar er zatenook een stel journalisten in auto's, op nieuws te wachten over de reddingsactie. En als dat nieuws er niet is, wat doe je dan? Dan neem jeargeloze toeristen bij hun kladden en vraag je wat zij er van vinden. En ik was een echte toerist, met zo'n gebreid, groen, tonvormig hoofddeksel op mijn kop, vol met roodwitte Georgische kruisen (' I love Georgia' ontbrak er nog maar net aan), gekocht als een gek souvenier, maar nu zeer welkom in die kou.Met 3 microfoons onder deneus en 3camera's van verschillende zenders op Geertje en mij gericht, vertelde ik dat we erg met de bedolven mensenonder de sneeuw te doen haddenen hoopten dat ze snelzouden worden bevrijd.

Twee uur later zagen we op de Georgische tv -tussen de nog net niet verkleumde vrachtwagenchauffeurs - twee Bestenaren, die hun verhaal vertelden. Opgewonden belde de vrouw van onze chauffeur, die ons een dag tevoren bij hem thuis had uitgenodigd,ons op. We moesten direct de tv aanzetten.En vandaag, nu we al honderden kilometers verder zitten in een heel andere streek, werd ik aangesproken door een man. Hello! Where do you come from? You was in Kazbegi! Hoe weet u dat nu? You was withwife inKazbegi on tv! Hij herkende mij aan die gekke, gebreide, groene pet op mijn kop natuurlijk.